♦ ШЕСТ НАЈГОЛЕМИ ЛАГИ НА МАКЕДОНСКИТЕ АТЕИСТИ

Атеистички изјави: „не дај Боже да има Господ“ и „јас како атеист, се разбира, не сум Бог знае колку религиозен“

Во последниот месец, се крена на нозе буквално целиот лев дел на македонската интелигенција, натпреварувајќи се кој од нив ќе даде што е можно поголем „аргумент“ против преродбата на религиозниот живот во нашата земја. Еве неколку од нивните лажни тврдења со кои ја замајуваа јавноста во последниве недели, а и со кои ќе се обидат да нѐ замајуваат и понатаму:

* текстов е првично објавен на 15ти август 2008 на http://blogatash.blog.com.mk/node/175070

1. Цркви не треба да се градат со даночни пари, оти и атеистите плаќаат даноци: ова е нивното најчесто употребувано тврдење кое што им се чини како најсоодветно и најсилно оружје против изградбата на црквите низ земјава, оти мислат дека ако им кажат на луѓето (на даночните обврзници) дека нивните пари се трошат за градење на непродуктивни објекти т.е. цркви, а не на пример за градење фабрики, училишта или патишта и брани, тоа даночните обврзници ќе го видат како фрлање на, нивните со пот спечалени и дадени за даноци, пари во ветер.

Зошто е овој аргумент погрешен и лажен? Многу просто ќе го отфрлиме како бесмислен оти треба само да ја примениме сосема истата логика во другите сектори на трошење на буџетските средства: имено, ако е оправдано да не се трошат парите собрани во вид на данок од атеистите за градење на цркви т.е. објекти кои атеистите воопшто нема да ги употребуваат, тогаш излегува дека е оправдано и парите собрани како даноци од криминалците да не се трошат за финансирање на полицијата, институција за која разбојниците би биле среќни да не постои воопшто.

Исто така, треба да се престане (по атеистичката логика) и со државно финансирање на балетот, операта и музеите, оти, да збориме реално, многу, многу помалку луѓе ги посетуваат тие културни институции, отколку што ги посетуваат црквите. Па зошто тогаш, со парите на „некултурните“ да се финансира културата?

Воедно, во земјава живеат и не мал број пацифисти и противници на војска од секој вид. Дали треба да не ја финансира и нашата армија државата, само за да не ги налути даночните обврзници – пацифисти со тоа што ќе финансира со нивни пари институција која тие не ја сакаат?

Истата логика, ако ја прифатиме за правилна, би предизвикала и да се престане со државно финансирање на училиштата, оти таму учат деца, а некои даночни обврзници и немаат деца. Воедно, и треба да се прекине со финансирање од буџетот на противпожарните единици оти – и пироманите плаќаат данок, зарем не?

Верувале или не, токму овој тип на логика беше едно време применет во пракса во нашата земја, кога владата (под водство на фамозниот & злогласниот Б.Ц) реши дека нема веќе смисла и не е праведно од буџетот да се финансираат водостопанствата и дека оние кои трошат од таа вода, тие треба и да ја плаќаат. Демек, тоа не било општествен интерес, немало смисла луѓето кои немаат ниви да плаќаат за водата на луѓето кои имаат ниви и користат вештачко наводнување.

Знаете сигурно како заврши оваа глупава логика – поради колапсот на водостопанските системи кои сите до последен отидоа во стечај – ние сите плаќавме двојно поскапа храна во изминатава, сушна година.

Замислете само, ако државата не ја финансира МПЦ – колу пари ќе трошиме еден ден за да ги излекуваме илјадниците заведени млади луѓе од некои темни секти?

2. Не треба веронаука да учат во школо децата, оти тоа ќе ги збуни: овој аргумент е варијанта на класичната лага на секој тоталитарен ум сумирана преку фразата „другите луѓе се глупи и ние знаеме најдобро оти ние сме најпаметни“.

Велат атеистичките интелектуалци дека ако по биологија децата ги учат дека има теорија оти човекот настанал од мајмун, а потоа по веронаука ги учат дека Бог го создал човекот по своја лика, децата можеби нема да знаат што да прават и дека нема да знаат во што да веруваат. Со други зборови, велат атеистите, дајте баталете ги тие религиозни тврдења кои не се докажани и дајте децата да учат единствено биолошки теории (кои исто така не се докажани, затоа и се само теории).

Ајде да го разгледаме овој „збунувачки“ начин на образование: по биологија децата ќе слушнат дека човекот во суштина е животно и заклучокот е јасен и моментален – ако ние сме животни, нема зошто да се срамиме кога правиме нехумани, ѕверски дела. Меѓутоа, за среќа, после големиот одмор, на часот по веронаука ќе слушнат дека човекот е слика на Бога, при што се мисли првенствено на духовната страна.

Заклучокот кој би дошол од тоа тврдење: ако човекот е слика на Бога, создателот на светот, добриот, праведниот, тогаш не треба никој да се срами кога ќе постапува правично и самиот и кога и самиот ќе биде добар и креативен, а не лош и деструктивен.

Најголемите уметници во историјата (по таа основа – најкреативните луѓе) своите ремек – дела ги направиле во чест на верата во која верувале. Најхуманите луѓе (Мајка Тереза, на пример) не биле атеисти. Борците за правда биле исто така религиозни (Мартин Лутер Кинг, борец за правата на милиони црни Американци бил поп).

Што има лошо во тоа на човек да му кажете дека иако е можеби создаден од мајмун, тој сепак не е мајмун, туку е слика на Бога, и дека треба со својата духовна сила да го контролира својот мајмунски дел, а да му даде полн залет на својот божествен дел – да биде хуман, да биде праведен, да биде креативен? Што има лошо во тоа? Кого тоа би го збунило?

3. Но, веронауката е индоктринација, а децата треба сами да мислат: ова е исто така доста често користен аргумент, но е подеднакво лажен како и претходните два.

Имено, тврдат атеистите, ако децата уште од мали, кога нивниот ум не е доволно развиен да размислува самостојно се подложат на учењето на Црквата, тие ќе ги прифатат како апсолутно точни нејзините догми и дека подоцна нема да можат да изградат свои ставови за одредени општествени прашања.

Тоа сигурно, да беше вистина, сите диктатори ќе ги израдуваше до бескрај, дека луѓето, само ако ги подложите на вашата пропаганда додека се млади, тие ќе ви поверуваат и потоа цел живот нема да можат да побегнат од вашите идеи кои ќе им ги всадите во глава уште додека биле деца.

Ама, за среќа на напредокот на човештвото, тоа не е така, дури се чини е и обратно.

Јас на пример, уште во прво одделение бев подложен на „веронаука“ ама онаа комунистичката: учев дека другарот Тито е најголемиот и најпаметниот син на југословенските народи, и дека комунизмот е најдобриот од сите системи. Дури и на комунизмот му се заколнав на верност кога бев мал, оти станав и пионер и дадов чесен пионерски збор!

А видете ме сега, каков антикомунист, македонски патриот и ревизионист на сѐ што кажува официјалната историја станав! Да знаеја моите учители од тоа време колку само спротивни ставови ќе развијам од она што тие се обидуваа да ме научат – сигурно немаше да се трудат воопшто со мене.

Францускиот философ Волтер, кој во своите книги направил неверојатно разорна критика на тогашните религиозни догми бил образуван во – језуитско школо! Мартин Лутер, основачот на протестантизмот бил католички свештеник. (за оние што не знаат, језуитите биле најконзервативните католици во своето време, а протестантизмот бил исклучително непријателски настроен кон католицизмот)

Луѓето знаат да мислат, и без разлика што и да се обидете да ги излажете кога се деца, кога ќе пораснат, нивниот ум ќе проработи во полна сила и тие ќе ја сфатат вистината. Најчесто, оние кои најдлабоко ќе ја сфатат вистината се токму оние кои биле најдлабоко подложени на пропагандата.

Еве, пак за мене: јас во изминативе неколку години исчитав скоро сѐ што бугарашите ставиле на интернет и што стана од тоа? Во мојот пост „А зошто па вие да не станете Македонци“ така луцидно се спротиставив на нивните идеи што кутрите web – бугараши оставија коментари во кои не можеа ниту една навреда и пцовка да споменат кон мене, ами дел од нив и се извинуваа.

Значи, веронауката нема да направи од децата верници, исто како што 45 години комунистички државен атеизам не направи од овој народ атеисти. Животот ќе направи од децата возрасни луѓе кои самите ќе одлучат дали да веруваат и во што.

4. Ама нели црквата е одвоена од државата: а што значи тоа, како го подразбирате вие, атеисти интелектуални, тоа „одвоена од државата“? Дали тоа значи дека државата не треба да донесува закони кои би го уредувале верскиот живот во една земја? Дали тоа значи дека државата не треба да ги финансира изградбата или реконструкцијата или пак одржувањето на одредени верски објекти? (крстот на Водно, на пример)

Атеистите велат дека токму во тоа се состои одвојувањето на црквата од државата и како и претходните нивни лаги и оваа е заснована врз темелно погрешна логика. Еве зошто:

Во пазарните економии државата е одвоена од приватните фирми, и не им се меша во нивните деловни политики, но тоа не значи дека државата вопшто не се занимава со економијата. Имено, за развој на стопанството во некој регион, државата може да изгради пат, или пруга или аеродром. Воедно, државата воведува и спроведува закони и регулатива со кои се ограничуваат одредени активности во стопанството.

Расколникот Јован (Зоран Вранишковски) треба да биде прогонуван од страна на македонските власти не поради тоа што прави верска организација – конкурент на МПЦ, туку поради нарушување на брендот на православната вера во земјава.

Тоа се вика на англиски trademark infringement и е сериозен престап. Имено, секој може да почне да произведува црн газиран сок и да си го нарече „ванко – кола“ или „геро – кола“, ама „кока кола“ е заштитен бренд на истоимената американска компанија за безалкохолни пијалоци и таа е сопственик на тој бренд насекаде во светот.

Кај нас, со векови под брендот „православие“ се подразбирала Охридската архиепископија, која била со принуден стечај ликвидирана во средината на XVIII век. Во последниве децении брендот го користи МПЦ.

Таа “фирма“ е единствениот легитимен сопственик на тој бренд и не може сега Јован, поранешен директор на една од филијалите на оваа фирма да основа своја фирма со помош на странски капитал и да произведува & полни прозвод со слично име.

Но, не е проблемот во странскиот капитал, или во неговиот претприемачки дух. Проблемот е што не може тој да го користи брендот што некој друг, од порано етаблиран производител веќе го користи како име на својот производ.

Ако може во Германија и Чешка да имаат закони за оригинално пиво, или во Италија да се заштитува оригиналната италијанска пица, па мислам дека и кај нас државата има право толку да се меша во економијата т.е. во религијата за да ги заштитува домашните верски брендови од нелојална конкуренција.

Како што има стандарди во економијата и индустријата, направени за да бидат заштитени потрошувачите од измами, така треба да има и пропишани стандарди во религијата – со иста причина, за да се заштитат верниците од измами и измамници.

5. Името на МПЦ и името на Македонија се сосема различни прашања: ова е една од најновите лаги на атеистите и ќе станува сѐ позастапена сега откако премиерот реши и признавањето на МПЦ од страна на грчката православна црква да го стави заедно во агендата за преговорите за признавање на името на државата од страна на Грција.

Во што се состои целиот тој лажен аргумент? Па, во кратки црти атеистичките интелектуалци тврдат дека бидејќи црквата е одвоена според уставот од државата, надворешната политика што ја води Владата не треба воопшто да се меша со надворешната политика која си ја води Црквата. Иако, во суштина спорно и во двата случаи е името (и на црквата и на државата) сепак станува збор за две различни прашања – така барем велат атеистите наши.

Во што се состои лажноста на овој аргумент? Па, замислете ја оваа аналогија: имате вие татко, а и имате и син. Комшијата ваш има некој проблем со татко ви (на времето чичко ви бил избркан од неговата куќа и му ја зеле комшиите, и бидејќи тие се блиски пријатели со судијата во вашиот град, чичко ви не можеше да си ја поврати по судски пат куќата, па откако тој се разболел, спорот го презел татко ви и затоа комшиите го мразат него).

Поентата е дека поради тоа што вашиот татко си има проблем со комшиите, комшиите покажуваат и огромна омраза и спрема вашиот син. Оти, и тој самиот вели дека не се откажува од враќањето на семејниот имот, неправедно одземен пред толку години.

За жал, сопругата на комшијата е декан на правниот факултет и таму таа одбива вашето дете да го прими во прва година на студии. Зошто? Кој знае, можеби од ирационален страв да не биде премногу учен вашиот син и да стане и самиот адвокат, па некој ден да успее да го добие тој, долг со генерации, спор.

И сега, некој атеист ви доаѓа и ви вели: проблемот што вашиот син го има со приемот на правен факултет нема врска со спорот кој вашиот татко го има со комшиите! Ќе му верувате ли?

Зарем нема да направите сѐ што е во ваша моќ за да го решите целосно проблемот? И да го добиете спорот со комшиите, но и вашиот син да се запише на факултетот? Сигурно, како и секој родител би постапиле токму така!

Па зошто тогаш државата да не постапува исто кога е во прашање црквата?

6. Ама црквата е заснова на догми, а со догми не се оди во Европа: ова е мојот омилен лажен аргумент кој го слушам од атеистите. Особено кога го користат овој аргумент, обично во подолгата му форма: „ние сме научници, ние сме социолози, правници, психолози, философи, ние нашите ставови ги засноваме врз рационална основа, а црквата е систем на догми и недокажани тврдења. Црквата е конзервативна, а ние мораме да ги отфрлиме старите сфаќања и да го прифатиме она што модерниот свет го води напред“.

Со други зборови, тие сакаат да кажат дека она во што тие веруваат е правилно, а она во што оние кои не се сложуваат со нив веруваат, е погрешно. Сама по себе, ова е сосема тоталитарна и претенциозна логика.

Прво, од крајот ќе почнам: „црквата е конзервативна, па затоа треба да се отфрли“ е многу погрешно размислување, од многу проста причина што и историјата е конзервативна, а и лингвистиката, па значи ли тоа дека и тие треба да се отфрлат? Во латинскиот јазик нема ништо ново веќе 16 векови, па ако сосема го укинеме изучувањето на тој јазик, ќе загубиме контакт со значаен дел од светската историја.

Конзервативна е и Америка, со нејзиниот устав чии основни делови се стари над 200 години, па гледајте до каде стигна таа држава во својот развој. И Англија е доста конзервативна во своите вредности, па и таа не би се трампала со Македонија, така наречената „модерна и прогресивна“ држава.

Второ, ајде да се фатиме за она „црквата има догми, а ние сме рационални мислители“. Бреј, од ова полажлив аргумент нема и не може да има, и тоа го знае секој кој прочитал барем една книга по социологија, или психологија, или економија или историја. Оти секоја од тие книги е составена во најголем дел од идеите на авторот и од мал дел во кој тој ги напаѓа идеите на своите колеги од истата наука кои не се согласуваат со неговите идеи.

Сите науки се засновани на догми. Сите. Почнувајќи од математиката каде што тие се нарекуваат „аксиоми“ (тврдења кои се очигледни) и „постулати“ (тврдења кои не се очигледни, ама ако се прифатат за точни и се користат при пресметки, во пракса не се случуваат грешки).

Во општествените науки, од кои потекнуваат сите наши самонаречени интелектуалци – атеисти, скоро и да нема аксиоми (освен Бејконовата „знаењето, само по себе, е моќ“) и сите такви науки се засновани исклучиво врз постулати.

Значи, не тврдења кои се очигледни, туку кои ако се прифатат за точни (пример „со зголемување на приходите на едно домаќинство, се влијае врз неговите потрошувачки навики“) може да се креираат практични политики кои дават предвидливи резултати во реалниот живот („зголемете ги платите и пензиите и луѓето ќе купуваат повеќе во продавниците, со тоа ќе пораснат даночните приходи, но и инфлацијата“).

Но, постулатите во општествените науки не секогаш се точни. Во економијата, левичарската школа вели дека со намалување на даноците ќе се намалат и приходите во буџетот, а десничарската школа го вели сосема спротивното, и се чини, барем од нашето искуство дека десницата е во право, барем околу тоа прашање.

Што е поентата? Поентата е дека атеистичките интелектуалци не се против догмите, сами по себе, туку се против догмите на другите. Тие ги сакаат своите догми, но не и туѓите.

Некој си доктор на науки во еден весник пред некоја недела пиша во својата редовна саботна колумна дека тој лично не сакал да живее во град во кој владата ќе одлучува каде може да се гради црква, а каде не може.

Но, таа влада ја избрал народот на избори. Партијата која е водечка во таа влада, уште пред изборите излезе со идејата дека сака да изгради со народни, даночни пари црква на плоштадот во Скопје и – народот ја избра и ѝ даде доверба да прави со даночните пари тоа што ветила дека ќе прави пред изборите.

После јасно изразената волја на народот да ѝ дозволи на владата да гради црква на плоштадот во Скопје, јасно е што стои зад обидот на атеистичките интелектуалци да спречат да биде исполнета народната волја. Атеистичките интелектуалци се всушност тоталитарни снобови кои го презираат својот народ сметајќи дека тој нема право да одлучува како ќе се трошат неговите сопствени даночни пари.

Ама народот проговори и тоа не пред две или три години, туку пред два месеца. И народот рече дека цркви треба да има. И ќе има.

Еден голем застапник за демократија на времето рекол дека „гласот на народот е глас божји“. Иако ова сепак е прилично претенциозно и потсетува на divine right of kings („крал, по милоста божја“) при што кралот е заменет со народот, сепак е интересно како завршен концепт на оваа анализа.

Имено, ако е вистина дека „vox populi vox dei est“ (гласот на народот е глас Божји) тогаш е јасно зошто атеистите се и против волјата на народот. Оние кои не го признаваат Бога, сигурно нема да го признаваат и народот.

Ама во демократијата едно нешто е несоборлива аксиома: „гласот на народот е закон“ а во секоја правна држава, lex rex est (законот е крал). Народот е крал во демократијата. Народната волја е закон.

И народот рече: Нека биде црква на плоштад!

И ќе биде!

П.С: А Трифун градоначалникот вели дека референдум ќе организирал токму по тоа прашање. Прво, ако се земе која партија има мнозинство во советот на град Скопје, тешко дека ќе успее да организира референдум. Второ, кој ќе гласа на тој референдум: граѓаните на општина Центар, граѓаните на Скопје (формално – правно тука спаѓаат и Арачиновци и Сарајци) или граѓаните на целата држава?